کرم آسمانی

روزی در سال ۱۹۹۷ بدون این که کسی بداند چرا یا بفهمد چطور، جهان دچار تغییری عظیم می‌شود. اندام‌های موجودات زنده به مجرد تماس در هم فرو می‌روند و ویژگی‌های جسم و روحشان با یکدیگر ترکیب می‌شود. لوییس کارلوس باراگان کاسترو در این کتاب که دومین داستان بلند اوست، جهانی را توصیف می‌کند که در آن جسم و پوست انسان‌ها دیگر مرز میان خود و دیگری را مشخص نمی‌کنند. حالتی از میل شدید به احساس نزدیکی و ارتباط صمیمانه و دلتنگی مفرط برای کسانی که هنوز ندیده‌اند بر شخصیت‌های داستان غالب است‌ و در شرایطی که رموز این جهان جدید برایشان مکشوف نیست، معصومانه می‌کوشند مرز میان تماس و شناخت را کنار بزنند تا از پس این آشفتگی عاطف به خشونت، جهانی سرشار از عاطفه و اعتماد را تجربه کنند.